یکی از متغیرهای مهم در اقتصاد کلان که نقش کلیدی در رشد اقتصادی یک کشور دارد سرمایه گذاری است. با توجه به نقش مثبت سرمایه گذاری در چرخه اقتصادی یک کشور از طریق ایجاد فرصت‌های شغلی و کاهش بیکاری، توسعه منابع درآمدی، افزایش ارزش افزوده و افزایش درآمد ملی، اهمیت و شناخت توانمندی‌های اقتصادی و فعالیت های اشتغال زا به خصوص در بخش خصوصی باید در سیاست‌های اقتصادی دولت در نظر گرفته شود.
رابطه میان سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و دولتی یکی از مباحث مهم در اقتصاد جهانی می‌باشد. در کشور عزیزمان ایران، بر خلاف نظریه جانشینی جبری در ادبیات اقتصاد کلان، بخش خصوصی در پروژه‌هایی که دولت نیز در آن حضور دارد با اطمینان بیشتری سرمایه گذاری خواهد کرد و میان این دو رابطه‌ای مکملی وجود دارد.
بنابراین دولت می‌تواند با اجرای سیاست‌های اقتصادی موثر در راستای حمایت بخش خصوصی آن را به سرمایه‌گذاری تشویق کند. قراردادهای مشارکت عمومی و خصوصی تحت عنوان Public Private Partnership نیز به همین منظور استفاده می‌شوند.
این قراردادها معمولا با بازه زمانی بلند مدت و برای انجام پروژه های عمرانی کلان و زیرساخت‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند و از نظر عملکرد، انواع مختلفی دارند،مانند: طراحی، ساخت، تامین مالی ، عملیات و نگهداری و… که ممکن است از قراردادی به قرارداد دیگر متفاوت باشد.
در واقع الگوی تامین منابع در پروژه‌ها می‌تواند از کاملا دولتی به کاملا خصوصی تغییر یابد اما طیف میانی این الگوها ترکیبی از مشارکت بخش خصوصی و دولتی یا همان قراردادهای PPP است.
از انواع قراردادهای مشارکت عمومی و خصوصی می‌توان به: قرارداد BOT، قرارداد DBFO ، قرارداد DB، قرارداد Q&M، قرارداد BOO و … اشاره نمود.
نظرات کاربران